Zo omschrijft de ANWB-website mensen die met een elektrische auto naar Zuid-Europa op vakantie gaan. Een typering die ik nou niet direct op mezelf van toepassing vind, maar… wij gingen deze zomer de uitdaging aan! Met onze Volkswagen ID-3 (gemiddelde actieradius van 350 km) naar Italië!
Best even wennen voor mensen die jarenlang op vakantie gingen met een dieselauto die zo’n 1000 km reed op één tank. Je moet er mentaal dus wel aan toe zijn. Goed voorbereid op pad, dat is altijd al het adagium van de ANWB. Vaak komen ze dan met tips waar wij thuis om lachen, omdat ze zo voor de hand liggend zijn en soms een beetje betuttelend. Maar in het geval van reizen met een e-auto maakt een goede voorbereiding wel echt het verschil tussen een leuk avontuur of stressvolle hysterie na 300 kilometer.
Die voorbereiding bestaat o.a. uit het vooraf downloaden van nuttige apps. ‘A better route planner’ was voor ons als de ster voor de drie wijzen uit het Oosten. Blind volgen dus! Deze app berekent je totale route naar het eindpunt en geeft precies aan waar je moet bijladen. Soms is dat alweer na 150 km. Dan verklaar je dat ding voor gek, maar toch gewoon even doen. De app weet namelijk als geen ander dat je op het komende traject geen laadpaal meer tegenkomt en dus tijdig wat extra capaciteit moet bijladen om niet stil te komen staan. Nu ben ik iemand die al snel denkt het beter te weten dan de meest geavanceerde routeplanners, maar NIET DOEN! Op de terugweg in België, toen we het nest alweer bijna roken, werden we wat lakser. Even gewoon via google maps kijken wat de kortste route was en die volgen. We eindigden met 4% batterij nog net op tijd bij een Lidl parkeerplaats in Verviers, 5 km van de snelweg. Het was het enige momentje van de vakantie dat lichtjes neigde naar laadstress. En dat hadden we helemaal over ons zelf afgeroepen.
‘Charge finder’ is zo’n andere handige app, waarmee je laadpalen in de buurt kunt vinden. De app vertelt je ook of ze wel/niet bezet zijn en wat hun capaciteit is. Heel handig als je een stadje bezoekt, een mooi museum aandoet of uit gaat eten, terwijl ondertussen je auto op loopafstand lekker aan de stekker hangt. In de praktijk gebeurde ook vaak het omgekeerde. Dan was de locatie van de laadpaal leidend en gingen we daar in de buurt op zoek naar iets leuks om een paar uurtjes door te brengen. Het leverde verrassende dingen en leuke ontmoetingen op.
Onderweg langs de snelwegen zijn er snellaadpunten bij veel grote tankstations. Soms staan ze duidelijk aangegeven, meteen als je de afslag naar het tankstation hebt genomen. Soms is het echt zoeken naar de locatie van de laadpalen. Vaak is dat ergens achteraf, in de gloeiend hete zon. De diversiteit is enorm. Elke paal, elke provider (en dat zijn er heel veel) heeft weer een ander systeem. Bij de een moet je de QR code scannen, bij de ander het laadpasje ervoor houden, bij een derde eerst de stekker in de auto en dan pas activeren. Tot onze aangename verbazing werkte onze eigen MultiTankcard van NewMotion bijna overal en hebben we de van tevoren aangevraagde ANWB laadpas ongebruikt gelaten. Je moet het zien als een leuk projectje, waarbij je telkens weer moet uitvinden wat de te volgen stappen zijn. Soms is het zo gefixt, soms sta je even te hannesen en een heel enkele keer (bij een laadpaal tegenover onze camping in de Aosta vallei – mooier kon het gewoon niet) werkte het niet door een defecte paal. Maar altijd is er weer dat onbeschrijflijk fijne gevoel, noem het laadgeluk, als de display aangeeft: loading started en de auto tevreden zoemend zijn energie ophaalt.
Toegegeven, met een paar kleine kinderen jengelend achterin, had ik dit misschien als minder positief ervaren. Maar met twee volwassenen, zonder een vooraf gereserveerd reisdoel en zonder de noodzaak om op een bepaald tijdstip ergens te moeten zijn, is reizen met een elektrische auto een heerlijke bezigheid. Ideaal ook voor de camping, waar je ’s ochtends vroeg in alle rust kunt vertrekken zonder dat je iemand stoort met het geluid van een ronkende motor. Het rijdt heerlijk in de bergen, waar je in de afdaling de batterij weer flink oplaadt en blij wordt van die extra capaciteit. Maar prijs je vooral niet rijk, want bij de volgende berg opwaarts, verdampt dat weer net zo snel. We kwamen er weer achter hoe fijn het is om op bergwegen gewoon met de raampjes open te rijden, net als vroeger. En het feit dat de airco uitstond (en dus minder batterijverbruik) gaf dat fijne gevoel nog een extra boost.
Gedurende onze vakantie bleek wel dat we in de voorbereiding volledig gefocust hadden op de auto. Andere vrij essentiële dingen, zoals een vignet voor Zwitserland, een wokpan en onze waterschoenen, waren we vergeten. Maar door de volkomen relaxte mood waarin we verkeerden door het reizen in onze elektrische auto, konden we er niet over inzitten. En wat bleek: bij de grens koop je, na enige wachttijd, ook zo’n vignet, de Italiaanse keuken is stukken beter dan wat wij op ons campinggasstelletje fabriceren en de meeste rivierbeddingen lagen droog. Het was de meest relaxte vakantie ever!
Recente reacties